LILO (LInux LOader) jest najbardziej popularnym linuksowym bootloaderem. Jego instalacja polega na utworzeniu pliku konfiguracyjnego (/etc/lilo.conf) a następnie na wydaniu polecenia lilo w celu instalacji w MBR lub bootsektorze. Każda modyfikacja pliku konfiguracji, wygenerowanie nowego obrazu initrd lub instalacja nowego jądra pociąga za sobą konieczność ponownej instalacji obrazu.

O initrd poczytamy w tym dokumencie.

Konfiguracja podstawowa

Poniżej, dla przykładu przedstawiony został bardzo prosty plik konfiguracji, ma on za zadanie umieścić lilo w MBR dysku twardego, umożliwiając w ten sposób uruchomienie naszej dystrybucji.

boot=/dev/hda read-only lba32 image=/boot/vmlinuz label=pld root=/dev/hda1 initrd=/boot/initrd

Plik konfiguracji lilo dzieli się na dwie zasadnicze części: blok opcji głównych oraz opcje obrazu. W powyższym przykładzie opcje główne umieszczone są na samym początku (do pustego wiersza). Wartość zmiennej boot mówi gdzie ma zostać zainstalowany bootloader (bootsector/MBR), w tym wypadku jest o MBR dysku. Opcja read-only wymusza start systemu w trybie tylko do odczytu (później jest przemontowany na tryb do odczytu i zapisu), lba32 włącza wykorzystanie 32-bitowego adresowania (jest rozwiązaniem limitu cylindra 1024).

Następna sekcja (ustawienia obrazu) to konfiguracja dla konkretnego systemu operacyjnego (tutaj Linuksa). Każdy system, który mielibyśmy obsługiwać z poziomu lilo, musi mieć taką sekcję. Opcja image rozpoczyna sekcję i jednocześnie wskazuje ściekę do jądra, label to wyświetlana etykieta obrazu, root wskazuje urządzenie z głównym systemem plików, initrd to ścieżka do obrazu initrd (initial ramdisk).

Opcję root szerzej opisano w tym dokumencie. Z nazewnictwem urządzeń masowych zapoznamy się w tym dokumencie.

Dzięki powyższej konfiguracji bootloader bezzwłocznie uruchomi nasze PLD zainstalowane na pierwszej partycji dysku hda bez zadawania jakichkolwiek pytań. W wielu przypadkach będziemy chcieli przekazać do kernela specjalne parametry lub mieć możliwość wyboru innego systemu operacyjnego (o ile dodaliśmy do lilo taką możliwość). Wtedy konieczne będzie zdefiniowanie dwóch dodatkowych opcji:

prompt timeout=100

Inne systemy operacyjne

Istnieje możliwość uruchamiania wielu systemów operacyjnych z poziomu lilo, w tym celu do pliku konfiguracji musimy dodać odpowiednie obrazy i opisane wcześniej opcje prompt i timeout. Poniżej została umieszczona sekcja pozwalająca uruchomić system DOS/Windows umieszczony na dysku hda3.

other=/dev/hda3 label=windows

Domyślnym obrazem wybranym przez bootloader jest pierwszy w kolejności z pliku konfiguracji. Możemy to ustawienie bardzo prosto modyfikować za pomocą opcji default wskazującej etykietę domyślnego obrazu, np.:

default=pld

Frame Buffer

Frame Buffer (bufor ramki) to m.in. mechanizm pozwalający na pracę konsoli w wyższych rozdzielczościach. Aby go włączyć, do konfiguracji linuksowego obrazu lub do sekcji głównej dodajemy parametr jądra vga np.:

vga=0x303

image=/boot/vmlinuz label=pld root=/dev/hda1 initrd=/boot/initrd vga=0x303

Graficzne menu

Jeśli zdecydowaliśmy się na wyświetlanie menu początkowego (za pomocą opcji prompt) to możemy się pokusić o ustawienie graficznego menu. Z pakietem lilo dostajemy odpowiednio przygotowane bitmapy, musimy tylko dodać kilka opcji do głównej sekcji pliku konfiguracji.

Wskazujemy interesujący nas obrazek:

bitmap = /boot/lilo-pldblue8.bmp

bmp-table = 17,9;1,14,16,4 bmp-colors = 0,213,137;152,24,1 bmp-timer = 2,29;152,52,1

Zakończenie

Kiedy już skonfigurujemy nasz bootloader wydajemy polecenie lilo:

# lilo Added pld *