Podstawowe informacje

PLD-Linux jest dystrybucją rozwijaną głównie w Polsce. Jest to produkt grupy entuzjastów Linuksa chcącej stworzyć system operacyjny dopasowany do własnych potrzeb. Aktualnie rozwojem dystrybucji interesuje się około 200 osób, z pośród nich najbardziej aktywna jest grupa 50 deweloperów.

PLD jest jednym z najaktywniejszych projektów Open Source na świecie. Dzięki temu powstała jedna z największych dystrybucji Linuksa, w trakcie prac nad drugą wersją systemu (Ac) ilość dostępnych pakietów zbliżyła się do trzynastu tysięcy.

Założenia PLD

Jedną z największych bolączek administratorów jest chroniczny brak czasu, dlatego bardzo istotne jest zminimalizowanie nakładu pracy przy codziennych zajęciach administracyjnych. Mając to na uwadze, stworzono dystrybucję, która zapewnia wysokie bezpieczeństwo i łatwość administracji. PLD jest tak projektowane by w możliwie najkrótszym czasie uruchomić bezpieczny, wydajny i łatwy w zarządzaniu system produkcyjny. Założono, że administrator nie może tracić czasu na kompilację jądra, programów czy też pisania rc-skryptów.

PLD jest uniwersalną i elastyczną dystrybucją, dzięki czemu sprawdzi się w różnorodnych zastosowaniach. Przy jej tworzeniu, główny nacisk jest jednak kładziony na niezawodne działanie usług. Utarło się nawet powiedzenie, że PLD jest dystrybucją tworzoną przez administratorów dla administratorów, mamy więc do czynienia z systemem dobrze przygotowanym do pracy w roli serwera.

Nie oznacza to bynajmniej, że PLD nie nadaje się na system dla stacji roboczej, doskonale sprawdza się również w tym zastosowaniu. Zwykły użytkownik nie znajdzie tu wielu ułatwiających życie początkującym narzędzi, aby używać PLD konieczna jest solidna porcja wiedzy. Mamy nadzieję, że niniejszy podręcznik będzie pomocny w jej zdobyciu.

Poniżej przedstawiono zestawienie najciekawszych cech systemu.

System

• w systemie dostępne są silnie zmodularyzowane jądra, dzięki czemu w ogromnej większości wypadków nie trzeba go kompilować na nowo; wystarczy wybrać właściwy kernel i załadować potrzebne moduły

• w PLD zastosowano skrypty startowe (rc-skrypty) typu System-V, Pozwoliło to na maksymalne zautomatyzowanie procesu instalacji usług systemowych.

• podobną koncepcją do rc-inetd kierowano się w tworzeniu pakietu rc-boot, pozwala on na łatwe zarządzania bootloaderami

• używanie FHS 2.x jako specyfikacji struktury katalogów

• całkowite odejście od termcap i libtermcap (w PLD nie ma pakietu z libtermcap i samego termcapa; ani jeden pakiet nie jest związany z termcapem)

• uporządkowane rozmieszczenia plików w gałęzi /usr - żaden pakiet dystrybucyjny nie umieszcza plików w katalogach wewnątrz /usr/local

Bezpieczeństwo

• domyślne jądro zawiera grsecurity

• restrykcyjne uprawnienia dla użytkowników

• przystosowanie do łatwego przejścia systemu na alternatywne metody autoryzacji (i -- w zależności od potrzeb -- szyfrowania) komunikacji po sieci, jak PAM, czy GSAPI, TSL/SSL... Jest bardzo prawdopodobne, że już w niedługiej perspektywie dużą rolę zacznie tu odgrywać SASL. W praktyce owo łatwe dostosowywanie do np. kerberyzacji systemu jest realizowane także z użyciem rc-inetd, która to platforma ułatwia znakomicie podmianę różnych serwisów na wersje skerberyzowane czy też wykorzystujące inne mechanizmy jak np. socks5 (tutaj jeszcze jest mało zrobione, ale furtka jest szeroko i jednoznacznie otwarta)

• mechanizm sys-chroot ułatwiający zarządzanie środowiskami typu chroot oraz dobre wsparcie dla środowisk Linux VServer

Sieć

• PLD posiada najlepszą obsługę przyszłościowego protokołu IPv6 z pośród innych dystrybucji Linuksa.

• używanie iproute2 jako podstawowego narzędzia do operowania na interfejsach sieciowych, dzięki czemu np. skrypty startowe z PLD są prostsze i krótsze mimo większej funkcjonalności w stosunku do swoich odpowiedników z RH; inną zaletą jest wsteczna kompatybilność z opisem interfejsów sieciowych z tym, co jest stosowane w initscripts z RH; kolejną cechą skryptów startowych jest to, że -- w zależności od preferencji użytkownika -- mogą one wyświetlać wszystkie komunikaty po polsku

• PLD zawiera rc-inetd - interfejs do zarządzania usługami typu inetd. Pozwala zarządzać takimi usługami (np.: telnetd, cvs-pserver) bez znaczenia jakiego typu demon inetd jest używany

Pakiety

• PLD zawiera ogromne ilości gotowych, binarnych pakietów; pozwala to uniknąć instalacji oprogramowania spoza dystrybucji

• w dystrybucji używane są pakiety typu RPM, do zarządzania nimi stworzono program o swojsko brzmiącej nazwie Poldek, można też używać klasycznego programu RPM

• możliwość samodzielnego budowania pakietów RPM pozwoli na łatwe skompilowanie pakietu z nietypową funkcjonalnością

• znaczna liczba programów podzielona jest na mniejsze pakiety, pozwalające instalować tylko te elementy systemu, które są akurat potrzebne

• pakiety często są wstępnie skonfigurowane i gotowe do działania, ponadto nakładane są na nie istotne łaty

• w PLD nie są faworyzowane żadne z usług czy programów. To czego używamy zależy tylko od nas

• pełne przygotowanie pakietów do automatycznego uaktualnienia. Pakiety z RH kompletnie nie są na to przygotowane. Przygotowanie to wiąże się z restartowaniem serwisów przy ich uaktualnieniu, odpowiednim przygotowywaniem procedur uaktualnienia w taki sposób, by umożliwić automatyczną aktualizację nawet przy zmianie plików konfiguracyjnych

• kompresowanie wszystkich plików dokumentacji z użyciem gzip (bzip2 nic w praktyce tu nie wnosi, a dostarcza tylko nowych kłopotów, czego doświadczają od czasu do czasu użytkownicy Mandrake)

• separacja bibliotek statycznych w osobne podpakiety {$nazwa}-static (nie każdy tego potrzebuje), a nagłówków do {$nazwa}-devel

• uzupełnianie opisów pakietów i dokumentacji w różnych językach. W dużej części robi się to niejako przy okazji. Użytkownik może sobie skonfigurować i zainstalować wybrane oprogramowanie ze wsparciem dla preferowanego zestawu języków, np.: angielski i niemiecki czy też angielski i polski (zasoby dla innych języków zostaną pominięte). Tak unikalną możliwość konfiguracji osiągamy dzięki konsekwentnemu oznaczaniu zasobów narodowych makrem %lang() w poszczególnych pakietach

Cechy użytkowe

• PLD jest systemem przyjaznym dla programisty. Dostępne są narzędzia do tworzenia aplikacji w wielu językach programowania. Dotyczy wielu "standardowych" języków programowania takich jak C, C++, Perl czy Python. Dostępne są też kompilatory do nieco mniej znanych języków takich jak SML, Prolog, OCaml jak też eksperymentalne kompilatory: Cyclone, Ksi. Dodatkowo mamy wybór wielu narzędzi programistycznych i bibliotek.

• maksymalna automatyzacja różnych powtarzalnych czynności (dotyczy to zarówno metodologii bieżącej pracy jak i zawartości pakietów)

• dystrybucja jest przystosowana do obsługi wielu języków narodowych, a w tym języka polskiego. Jest to najlepiej przygotowana dystrybucja na potrzeby polskich użytkowników

• brak nałożonych z góry ograniczeń co do zestawu pakietów, jakie mogą być w dystrybucji. W praktyce oznacza to, że użytkownik ma do dyspozycji wszystko, co udało się nam zebrać, Jeżeli coś zostanie opracowane i przystosowane do tego, żeby mogło współgrać z resztą pakietów, to znaczy, że komuś było potrzebne, więc może komuś przydać się w przyszłości