DHCP to protokół pozwalający urządzeniom pracującym w sieci LAN na pobieranie ich konfiguracji IP (adresu, maski podsieci, adresu rozgłoszeniowego itp.) z serwera. Ułatwia on administrację dużych i średnich sieci.

Instalacja

Aby uruchomić serwer DHCP musimy oczywiście zainstalować go. Instalacja w PLD jest prosta:

# poldek -i dhcp

Podstawowa konfiguracja

Konfiguracja usługi przechowywana jest w pliku /etc/dhcpd.conf , z pakietem dostarczona jest przykładowa konfiguracja, pozwalająca uruchomić usługę po zmianie zaledwie kilku wartości. Przedstawiona poniżej sekcja zawiera parametry dla określonej podsieci. Dla większej jasności w poniższym przykładzie użyto skróconej wersji konfiguracji.

ddns-update-style ad-hoc; # Sekcja konfiguracji hostów z podsieci o podanym adresie i masce subnet 192.168.0.0 netmask 255.255.255.0 { # domyślna brama sieciowa option routers 192.168.0.1; # maska option subnet-mask 255.255.255.0; # nazwa domeny (FQDN) option domain-name "domain.org"; # adres serwera DNS (kolejne dodajemy po przecinku) option domain-name-servers 192.168.1.1; # zakres dzierżawionych adresów IP (z włączoną obsługą protokołu BOOTP) range dynamic-bootp 192.168.0.128 192.168.0.255; # domyślny czas dzierżawy (w sekundach) default-lease-time 21600; # maksymalny czas dzierżawy (w sekundach) max-lease-time 43200; }

Wewnątrz przedstawionej sekcji (ograniczonej nawiasami klamrowymi) umieszczane są opcje jakie zwykle podajemy przy statycznej konfiguracji interfejsu sieci. Powyższa konfiguracja będzie przydzielać komputerom dynamiczne adresy IP z zakresu 192.168.0.128 - 192.168.0.255 na okres 21600 sekund, jednak nie większy niż 43200 sekund.

I to już prawie koniec, teraz zostaje nam sprawdzenie pliku /etc/sysconfig/dhcpd . Znajdujemy w nim linijki:

# The names of the network interfaces on which dhcpd should # listen for broadcasts (separated by space) DHCPD_INTERFACES=""

W cudzysłów wpisujemy nazwy interfejsów na których będzie nasłuchiwał dhcpd (np. eth1). Po tej operacji wystarczy uruchomić lub zrestartować usługę.

Statyczne przypisanie konfiguracji

Aby komputery mogły za każdym razem uzyskać taką samą konfigurację, musimy dla każdego z nich dodać odpowiednie wpisy w pliku konfiguracji. Konfiguracje hostów umieszczamy wewnątrz przedstawionej powyżej sekcji konfiguracji podsieci (uwaga na nawiasy klamrowe).

host nazwa_hosta { hardware ethernet 12:34:56:78:AB:CD; fixed-address 192.168.0.20; }

Poszczególne komputery identyfikujemy za pomocą adresów sprzętowych kart sieciowych (MAC). Powyższy przykład wymusza przydzielenie adresu IP 192.168.0.20 maszynie o MAC-u 12:34:56:78:AB:CD. Adresy MAC odczytamy za pomocą programu ip, lub iconfig, szczegóły na ten temat odnajdziemy w tym dokumencie.

Inne opcje

Poniżej zamieszczono przykłady innych nieco rzadziej używanych opcji.

Domena NIS:

option nis-domain "domain.org";

Opcje protokołu NetBIOS:

#Adres serwera WINS option netbios-name-servers 192.168.1.1; #Rodzaj węzła NetBIOS option netbios-node-type 2;

Adres serwera czasu NTP:

option ntp-servers 192.168.1.1;

Uruchomienie

Serwer uruchamiamy następująco:

# /etc/rc.d/init.d/dhcpd start

Konfiguracja klienta

Szczegółowy opis konfiguracji klienta DHCP umieszczono w tym dokumencie. Jeśli zechcemy sprawdzić poprawność konfiguracji przydzielonej hostowi to wystarczy użyć programu ip, lub iconfig, szczegóły odnajdziemy w tym dokumencie.

Uwagi

W większości wypadków najlepszym wyborem będzie przypisywanie niezmiennych adresów IP dla każdej z maszyn, pozwoli to zachować porządek i lepszą kontrolę nad siecią. Jest to absolutnie konieczne w wypadku serwerów oraz routerów, jednak przy tego typu maszynach zaleca się zrezygnowanie z DHCP na korzyść statycznej konfiguracji.

Domyślnie logi demona są rejestrowane przez syslog-a z ustawionym źródłem (facility) na "daemon". Tego rodzaju komunikaty zwykle są zapisywane do pliku /var/log/daemon , dlatego tam właśnie powinniśmy szukać informacji jeśli wystąpią jakieś problemy.